سلاح ها و تاکتیک های نبرد

سلاح ها و تاکتیک های نبرد

تاریخ >> انقلاب امریکایی

سلاح ها و تاکتیک های نبرد مورد استفاده هر دو طرف در طول جنگ انقلابی با آنچه در ارتش های اروپایی در حدود 15 سال گذشته استفاده شده بود سازگار بود. هر دو طرف از سلاح های مشابه استفاده کردند و با استفاده از تاکتیک های مشابه جنگیدند.

مشک

سلاح اصلی که هر دو طرف از آن استفاده می کردند ، ماسکت بود. محبوب ترین نوع مشک قهوه ای بس ساخت انگلیس بود. قهوه ای قهوه ای سوراخ صاف داشت و از طریق سوراخ سوراخ می شد. یکی دیگر از مشک های محبوب شارلویل ساخته شده توسط فرانسوی ها بود. شبیه Brown Bess بود.


شارلویل ماسکت
موشکهای صاف و حفره جنگ انقلابی خیلی دقیق نبودند و نمی توانستند با اطمینان به هدفی فراتر از 100 متری برخورد کنند. برای بارگیری موشک به یک سرباز متوسط ​​حدود 15 تا 20 ثانیه زمان نیاز بود تا به او اجازه دهد هر دقیقه 3 تا 4 شلیک کند.





براون بس و سرنیزه
منبع: تاریخ نظامی آمریکا:
جلد 1 سرنیزه

در انتهای موشک ، بیشتر سربازان یک سرنیزه وصل کرده بودند. سرنیزه یک تیغه فلزی نوک تیز بود که طول آن حدود 17 اینچ بود. سرنیزه مشک را به نیزه ای تبدیل کرد که می تواند برای شارژ و تحریک دشمن استفاده شود. سربازان انگلیسی به ویژه مبارزان سرنیزه ای بودند.

توپ

در طول جنگ هر دو طرف از انواع توپخانه ها (اسلحه های بزرگ) استفاده می کردند. وقتی سوار بر چرخ های بزرگ می شوند می توان تا حدی متحرک ساخت. آنها گلوله های جامد ، گلوله های منفجر کننده و گلدان را شلیک کردند. توپ ها در از بین بردن استحکامات و یا غرق شدن کشتی ها مثر بودند. بعضی اوقات توپها را به سمت صفوف نزدیک شدن نیروهای دشمن شلیک می کردند که درست از درون آنها پاره می شد و اتهام آنها را متوقف می کردند.

سلاح های دیگر

در جنگ انقلاب نیز از تفنگ استفاده شد. تفنگ ها دقت بالاتری نسبت به مشک ها داشتند ، اما بارگیری آنها زمان بسیار بیشتری طول کشید. سواره نظام (سربازان سوار بر اسب) از تپانچه ها و شمشیرها برای جنگیدن استفاده می کردند زیرا استفاده از آنها هنگام سوار شدن آسان تر بود. سربازان اغلب چاقو یا دریچه های کوچکی به همراه داشتند ، اما به ندرت از آنها در نبردهای بزرگ استفاده می شد.

تاکتیک ها

هر دو طرف از تاکتیک های مشابهی در نبرد استفاده کردند. سربازها صف هایی از صف های طولانی را تشکیل می دادند. آنها به دشمن نزدیک می شوند تا در محدوده 50 یاردی قرار بگیرند. سپس هر ردیف یک صدا به سمت دشمن شلیک می کرد. ردیف اول آتش گرفته و سپس شروع به بارگیری مجدد می کند. سپس ، در حالی که ردیف اول در حال بارگیری مجدد بود ، ردیف دوم آتش گرفته و غیره. جنگ در خطوطی از این دست 'تاکتیک های خطی' نامیده می شود.

ممکن است ایده صف آرایی به این صورت برای شلیک به دشمن در ابتدا احمقانه به نظر برسد ، اما تا حدودی منطقی بود. مشک ها به طرز وحشتناکی نادرست بودند ، بنابراین در عوض آنها با هم شلیک می کردند و دیواری از گلوله های مشک را به سمت دشمن می فرستادند. با شلیک در ردیف ها ، هر ردیف مجبور به بارگیری مجدد بود در حالی که بقیه در حال شلیک بودند. این یک مانع دائمی بر سر دشمن بود.

در بسیاری از موارد ، پس از شلیک تعداد شلیک های هر طرف ، یک طرف سرنیزه های خود را به طرف دیگر می زد و نبرد به نبرد تن به تن تبدیل می شد.

آیا آمریکایی ها پشت درختان پنهان شدند؟

بسیاری از فیلمهای مدرن نشان می دهد که سربازان آمریکایی از تاکتیکهای متفاوت از آنچه در بالا توضیح داده شد استفاده می کنند. آنها پشت درختان و دیوارها پنهان می شدند و سربازان انگلیسی را که در فضای باز ایستاده بودند ، برمی داشتند. با این حال ، این فقط در چند نبرد در اوایل جنگ اتفاق افتاد. بیشتر نبردها با استفاده از 'تاکتیکهای خطی' که در بالا توضیح داده شد ، در صفهای طولانی صف کشیده بودند.

حقایق جالب در مورد سلاح ها و تاکتیک های نبرد

• وزن مشک های Brown Bess که در طول جنگ استفاده می شدند حدود 10 پوند و یک بشکه 46 اینچی طول داشتند.
• از آنجا که مشک ها دقیق نبودند ، سریع بارگیری و شلیک مهمتر از هدف بود.
• در نتیجه جنگ انقلابی پیشرفت کمی در سلاح یا تاکتیک های نبرد وجود داشت.
• گاهی اوقات از اسلحه های کم بار ، اما دقیق تر ، برای بلند کردن افسران دشمن استفاده می شد.