کشورهای مرزی - برادران در جنگ
کشورهای مرزی - برادران در جنگ
تاریخ >> جنگ داخلیکشورهای مرزی چه بودند؟
کشورهای مرزی در طول جنگ داخلی کشورهای برده ای بودند که اتحادیه را ترک نکردند. این ایالت ها شامل دلاور ، کنتاکی ، مریلند و میسوری بودند. ویرجینیا غربی ، که در طول جنگ از ویرجینیا جدا شد ، یک کشور مرزی نیز محسوب می شد.
کشورهای مرزیتوسط داكسترها
- کنتاکی - رئیس جمهور آبراهام لینکلن وفاداری کنتاکی به اتحادیه را عامل مهمی در پیروزی اتحادیه در جنگ داخلی دانست. کنتاکی جنگ را به عنوان یک کشور بی طرف آغاز کرد ، اما بعداً تحت کنترل اتحادیه قرار گرفت.
- مریلند - مریلند نیز برای اتحادیه بسیار مهم بود. سرزمین مریلند تنها چیزی بود که بین ویرجینیا و پایتخت اتحادیه در واشنگتن دی سی ایستاده بود اگر جدا شدن مریلند از اتحادیه ، جنگ بسیار متفاوت پیش می رفت. مریلند در سال 1864 به لغو برده داری رای داد.
- میسوری - در آغاز جنگ میسوری تصمیم گرفت که در اتحادیه باقی بماند و جدا نشود ، اما بسیاری از مردم این ایالت احساس کردند که جنگ علیه کنفدراسیون اشتباه است. با پیشرفت جنگ ، دولت ایالت میسوری به دو دولت رقیب تقسیم شد. یکی از دولت های ایالت رای به جدا شدن از اتحادیه داد در حالی که دیگری می خواست بماند. در نتیجه ، اتحادیه و کنفدراسیون برای مدتی مدعی این ایالت بودند.
- دلاور - گرچه دلاور یک کشور برده بود ، در ابتدای جنگ تعداد کمی از مردم این ایالت برده داشتند. این ایالت در واقع با هیچ یک از کشورهای کنفدراسیون هم مرز نبود و همیشه به اتحادیه وفادار بود.
- ویرجینیا غربی - وقتی ایالت ویرجینیا از اتحادیه جدا شد ، ویرجینیا غربی جدا شد و ایالت خود را تشکیل داد. این اتحادیه وفادار ماند ، اما مردم ویرجینیای غربی شکافته شدند. حدود 20،000 مرد ویرجینیای غربی در طرف کنفدراسیون جنگیدند.
از ایالت های دیگری که گاهی اوقات ایالت مرزی محسوب می شوند می توان به تنسی ، اوکلاهما و کانزاس اشاره کرد. همه این کشورها هم از کنفدراسیون و هم از اتحادیه حمایت شدیدی داشتند.
چرا آنها مهم بودند؟
کنترل کنترل کشورهای مرزی نقش مهمی در پیروزی اتحادیه داشت. این کشورها از نظر نیروها ، کارخانجات و پول به اتحادیه امتیاز می دادند.
آیا همه از اتحادیه حمایت کردند؟
همه در کشورهای مرزی از اتحادیه حمایت نمی کردند. در برخی موارد ، مانند میسوری و ویرجینیای غربی ، پشتیبانی از هر طرف نسبتاً مساوی تقسیم شد. هزاران سرباز از کشورهای مرزی به جنوب رفتند و به ارتش کنفدراسیون پیوستند. در این ایالت ها سیاستمداران نیز بودند که برای جدایی سخت جنگیدند. حتی اگر آنها خواستار جدایی نبودند ، بسیاری از مردم کشورهای مرزی فکر می کردند جنگ علیه کنفدراسیون اشتباه است. آنها احساس كردند كه اگر آنها بخواهند ، كشورها باید بتوانند كشور را ترك كنند.
برده داری و رهایی
ایالت های مرزی دلیل اصلی این بود که رئیس جمهور لینکلن برای صدور اعلامیه دست به دست این مدت منتظر ماند. لغو کنندگان در شمال خواستار آزاد کردن بردگان بودند. با این حال ، لینکلن می دانست که برای پیروزی در جنگ نیاز دارد. او بین اینکه می خواهد بردگان را آزاد کند و برای پیروزی در جنگ به کشورهای مرزی احتیاج داشت ، گیر کرده بود. او می دانست که برای آزادی واقعی بردگان باید در جنگ پیروز شود.
آیا واقعاً برادران با برادران جنگیدند؟
آره. موارد بسیاری وجود داشت که برادران در یک میدان جنگ با برادران می جنگیدند. خانواده ها در سرتاسر کشور به دلیل این موضوع دچار اختلاف نظر شدند. حتی پسران نیز علیه پدران خود جنگیدند.
حقایق جالب درباره کشورهای مرزی در طول جنگ داخلی
- آبراهام لینکلن یک بار گفت که 'من امیدوارم که خدا را در کنار خود داشته باشم ، اما من باید کنتاکی را داشته باشم.'
- برادران جیمز و ویلیام تریل هر یک به سردار سرتیپ ، ویلیام برای شمال و جیمز برای جنوب تبدیل شدند.
- تنسی جدا شد ، اما در سال 1862 تحت کنترل اتحادیه قرار گرفت.
- میسوری و کانزاس خانه حملات کوچک و جنگ چریکی شدند. بدترین این حملات ، قتل عام لارنس بود که در آنجا گروه کوچکی از متفقین حدود 160 غیرنظامی را در لارنس ، کانزاس کشتند.
