سیاه چاله ها

سیاهچاله ها به عنوان یکی از معمایی ترین و مهیب ترین نیروهای جهان هستند. این پدیده کیهانی که با گرانش به اندازه کافی قدرتمند برای جلوگیری از فرار حتی نور مشخص می شود، از فروپاشی ستارگان عظیم در پایان چرخه زندگی خود سرچشمه می گیرد. علیرغم نامرئی بودن، حضور آنها از طریق مشاهدات محیط اطرافشان، جایی که رویدادهای عجیب و غریب مربوط به فیزیک کوانتومی و فضازمان رخ می دهد، استنباط می شود. سیاهچاله ها دارای مرزی به نام افق رویداد هستند که فراتر از آن همه چیز، از جمله نور، به طور اجتناب ناپذیری به داخل کشیده می شود. شکل گیری و خواص آنها، مانند جرم و اسپین، متفاوت است، اما همه آنها دارای چگالی و کشش گرانشی فوق العاده ای هستند.

کاوش در سیاهچاله ها همچنان دانشمندان را مجذوب خود می کند و به گمانه زنی های علمی دامن می زند. این غول‌های آسمانی که قادر به جذب کل ستارگان و کهکشان‌ها هستند، دارای جذابیتی هستند که ریشه در طبیعت افراطی و اسرار اطراف آنها دارد. سیاهچاله‌ها از شکل‌گیری از طریق فروپاشی ستاره‌ها تا تبخیر نهایی‌شان، آزاد کردن انرژی به کیهان، درک ما از قوانین اساسی جهان را به چالش می‌کشند. همانطور که ما در تلاش برای کشف اسرار آنها هستیم، سیاهچاله ها به عنوان گواهی بر وسعت کیهان و پتانسیل بی حد و حصر برای کشف در اعماق آن هستند.

سیاه چاله ها

سیاه چاله.
منبع: ناسا سیاهچاله چیست؟

سیاهچاله ها یکی از اسرارآمیزترین و قدرتمندترین نیروهای جهان هستند. سیاهچاله جایی است که گرانش آنقدر قوی شده است که هیچ چیز از اطراف آن نمی تواند فرار کند، حتی نور. این جرم یک سیاهچاله آنقدر فشرده یا متراکم است که نیروی گرانش آنقدر قوی است که حتی نور هم نمی تواند از آن فرار کند.

آیا می توانیم آنها را ببینیم؟

سیاهچاله ها واقعاً نامرئی هستند. ما در واقع نمی توانیم سیاهچاله ها را ببینیم زیرا آنها نور را منعکس نمی کنند. دانشمندان با مشاهده نور و اجسام در اطراف سیاهچاله ها می دانند که وجود دارند. چیزهای عجیبی در اطراف سیاهچاله ها اتفاق می افتد که مربوط به فیزیک کوانتومی و فضا زمان است. این موضوع آنها را به موضوع محبوب داستان های علمی تخیلی تبدیل می کند، حتی اگر آنها بسیار واقعی باشند.


نقاشی هنرمند از یک سیاهچاله بسیار پرجرم.
منبع: NASA/JPL-Caltech
چگونه تشکیل می شوند؟

سیاهچاله ها زمانی تشکیل می شوند که ستارگان غول پیکر در پایان چرخه زندگی خود منفجر شوند. این انفجار ابرنواختر نامیده می شود. اگر ستاره به اندازه کافی جرم داشته باشد، به اندازه بسیار کوچک روی خود فرو می ریزد. به دلیل اندازه کوچک و جرم بسیار زیاد، گرانش آنقدر قوی است که نور را جذب می کند و تبدیل به سیاهچاله می شود. سیاهچاله ها با ادامه جذب نور و جرم اطراف خود می توانند به طرز باورنکردنی بزرگ شوند. آنها حتی می توانند ستاره های دیگر را جذب کنند. بسیاری از دانشمندان فکر می کنند که سیاهچاله های فوق العاده ای در مرکز کهکشان ها وجود دارد.

افق رویداد

در اطراف یک سیاهچاله مرز خاصی وجود دارد که افق رویداد نامیده می شود. در این نقطه است که همه چیز، حتی نور، باید به سمت سیاهچاله برود. هنگامی که از افق رویداد عبور کرده اید، هیچ راه فراری وجود ندارد!




سیاهچاله جذب نور
منبع/نویسنده: XMM-Newton، ESA، NASA
چه کسی سیاهچاله را کشف کرد؟

ایده سیاهچاله برای اولین بار توسط دو دانشمند مختلف در قرن هجدهم مطرح شد: جان میشل و پیر سیمون لاپلاس. در سال 1967، فیزیکدانی به نام جان آرچیبالد ویلر اصطلاح «سیاه چاله» را مطرح کرد.

حقایق جالب درباره سیاهچاله ها

• سیاهچاله ها می توانند چندین میلیون خورشید جرم داشته باشند.
• آنها برای همیشه زندگی نمی کنند، اما به آرامی تبخیر می شوند و انرژی خود را به جهان باز می گردند.
• مرکز یک سیاهچاله، جایی که تمام جرم آن در آن قرار دارد، نقطه ای است به نام تکینگی.
• سیاهچاله ها از نظر جرم و چرخش با یکدیگر متفاوت هستند. غیر از این، همه آنها بسیار شبیه هستند.
• سیاه‌چاله‌هایی که می‌شناسیم در دو دسته اندازه قرار می‌گیرند: اندازه «ستاره‌ای» در حدود جرم یک ستاره است در حالی که «بسیار پرجرم» جرم چند میلیون ستاره است. کهکشان های بزرگ در مرکز کهکشان های بزرگ قرار دارند.